FPC Finale : (k)loterij

Twee maanden geleden was ik best content toen ik de online qualifier voor de FPC won, maar hoe dichter het toernooi naderde, hoe meer ik ertegen opzag. Wat kon ik nu gaan doen tegen gasten die de odds weten van KJo tegen 89s, die met chips zitten jongleren alsof ze alle dagen toernooi spelen en die aan mijn gezicht kunnen zien of ik bluf of niet.

Toen ik zaterdag in het casino aankwam verbeterde dat gevoel niet echt. Een paar Hollanders, wat Engelstaligen, wat Franstaligen en dan nog wat spelers waarvan ge weet dat ze full time met poker bezig zijn. Ik ging ervan uit dat ik voor donker thuis zou zijn.

Gelukkig zaten aan mijn tafel vooral brave tightspelende amateurs zoals ikzelf.
Ik denk dat ik aan de eerste break iets onder mijn beginstack zat , maar ook niet echt veel. Eens een AK gewonnen, en eens een AK moeten wegleggen, wat blinds oprapen een veel de muck in.

En dan begon ik de beter handen te krijgen en begon ook het geluk te keren. Misschien was het de vermoeidheid bij sommigen, maar ineens begonnen de chips mijn kant op te vliegen. Ik reraise iemand die in EP raisde fors met KK in mijn hand. Hij callt. Flop komt K en twee lage klavers. Hij bet bijna de pot, ik moet heel lang nadenken ;) en call. Turn een lage harten. Hij gaat all in. Nu reageer ik iets sneller en ik dubbel voor de eerste keer bijna.

Een beetje later, als ik op ongeveer 60K sta, word ik verplaatst naar een andere tafel, waar de chipleader van dat moment zit. Daar win ik mijn eerste mega pot. Ik raise vanuit eerste positie 2xBB met AKs. (waarom niet hoger denken sommigen : wel ik zit in EP en heb geen zin om zware continuations te moeten doen als de flop mij niet helpt) Iemand met een iets grotere stack dan ikzelf gaat all in met AQ, gevolgd door een stack van 30K met JJ. Ik weet niet wat volgens de boekjes de juiste optie hier is, maar ik denk bij mezelf : als ik zo'n pot win is het mss de moeite om morgen terug te komen. Ik had mij al voorgenomen om zondag niet meer terug te komen met een te kleine stack. Dus ik call, flop brengt een k, en ik sta ineens rond de 150K, en in de top 5.
Ik pak nog wat kleinere potten , o.m. door met TT de chipleader fors te reraisen, en ik sta plots niet meer zo ver verwijderd van de chipleader. Marc Naalden passeerde ook even aan onze tafel. Toch fijn om even met de pro's gespeeld te hebben.;) Op twee handjes lag hij eruit. Zelfs de QQ van een pro haalt het niet van de KK van een student.

Komt het laatste handje van de avond. Ik zit in de SB, bigstack op 7 raist vermoedelijk om de blinds te stealen, pos 8 callt , ik call ook met QJo. Flop brengt QQ4, ik check, bigstack maakt zijn continuation naar 10.000, pos 8 raist naar 30.0000. Ik denk lang na, hij heeft nog 50 achter dus moet hier beslissen of mijn QJ wel goed genoeg is en besluit het risico maar te nemen. Gast zat juist aan onze tafel dus had er niet echt ne read op. Turn brengt een 4, wat mij op dat moment toch enigszins geruststelde. Ik check, ander gaat all in voor zijn laatste 50.000 en ik verwacht de pot te splitten. Hij bleek echter te bluffen, en ik pak weer een grote pot, waardoor ik als tweede de dag afsluit.

Mijn stack is op dat moment zo groot in vergelijking met de rest dat ik al van een finaletafel begin te dromen. Slapen heb ik in de nacht van zaterdag op zondag dan ook niet veel gedaan, wel liggen woelen.

Zondag dan. Ik begin als tweede met ong. 245OOO chips, mijlen voor op de derde en wat daarachter komt. 27 man in koers. Ik heb weinig tornooiervaring, ik heb geen live ervaring, dus ik weet ook niet echt hoe ik mijn grote stack moet uitspelen. Zet de middle stacks onder druk was mij gezegd, maar hoe doe je dat? Iemand die raist all in raisen met geen ultrasterke hand is niet mijn manier van spelen. Ik speel dus gewoon rustig mijn spel, mss een beetje losser dan anders. Zo call ik een all in van een shortstack voor ca 45000 met 66. Zou ik normaal nooit doen. De ander draait AQ op en wint de coinflip. Ik verlies nog een grote pot met AK , K 10 5 klaveren flop, ik bet de pot, andere callt, turn klaveren 9, ik check, andere ook, river een blank. Ik dacht zal maar eens proberen een klaveren te representeren en ik smijt er nog 30000 bij. Hij callt en laat QJ ruiten zien. Twee potten waar ik meer dan 120000 mee verlies dus. Na de reseating, we zijn intussen nog met 20, krijg ik nen agressieven Hollander links van mij - Johan van pokerinfo.nl - en daar ben ik ook niet echt blij mee. Een van de eerste handen krijg ik QQ, ik raise naar 3,5 BB ofzo, krijg weer diezelfde caller mee van de QJ ruiten. Toffen oudere mens die m.i. wat teveel handen speelde. Flop komt 234, hij checkt naar mij, ik wil mijn verloren chips terug en smijt all in voor 120000 ofzo, hopende dat hij mij op een bluf zet en voor oa de straightdraw en zijn aas gaat callen. Hij callt ook en laat AJ zien. Mijn QQ houden gelukkig stand.

Bij de laatste break sta ik eerste met 295000 chips en nog 13 spelers in. Dan wordt het aftellen en begin ik ook veel te braaf te spelen. 2 uur later zijn we nog met 11, iedereen heeft schrik om er nu nog uit te gaan, ik niet in het minste.

De twee Hollanders die links van mij zitten hebben duidelijk meer ervaring en gaan regelmatig all in om de intussen ook al serieuze potten op te pakken. Blinds van 6000 en 12000 met antes van 2000, dat tikt aan. Johan is mij dan ook al voorbij als chipleader. Iedereen speelt intussen zo tight en is gewoon aan het wachten op de finale tafel, die goed is voor 1300 euro. Een voorbeeld : ik ging éénmaal all in in middle position met KK, en pos 3 die gewoon gecalld had, zelfs niet geraised, kwam mij daarna vragen wat ik had en zeggen dat hij AK had weggegooid. Om maar te zeggen dat zelfs de mannen met de middelgrote stacks, die best konden dubbelen, niks meer deden. Ik had ook al naar huis gesmst dat ik niks meer speelde en wachtte.

En dan komt mijn Waterloo. Vraag mij nu nog altijd af of ik het fout gedaan heb of niet. Ik denk van niet maar het is iig verkeerd uitgedraaid.
Ik zit op de button en krijg KK. Ik weet onbewust dat ik met agressievelingen naast mij zit die mijn raise niet gaan respecteren, die mij ook ultratight hebben zien spelen en die wel eens zouden kunnen denken dat ze mij wegbluffen. Ik hink op dat moment op twee gedachten. Heb nog ff gedacht om gewoon te callen omdat er dan zeker één all-in zou gaan Ik raise 3 x de BB en als ik het doe weet ik dat de SB mij aan het aanstaren is en weet ik ook dat hij all in gaat gaan. (schoon foto daarvan trouwens ) En ik denk ineens, o shit, als ik dat verlies lig ik eruit en ik krijg schrik. Heeft hij dat gezien en daarop gereageerd of niet, I don't know, maar Johan zegt all in en ik roep uit 'shit, doe dat nou niet man'. Dat mocht ook niet echt denk ik want den BB moest nog zeggen. Soit , die foldt, ik zeg dat ik wel moet callen en zie voor het eerst de zelfzekerheid op zijn gezicht verdwijnen. Ik kon nog wegleggen, had nog 190000 ofzo, maar dan moest ik later mss all in gaan met mindere handen. En KK wegleggen, zeker tegen iemand die je toch wat begint door te hebben, dat doe je niet. Hij had deze keer echt wel een hand, AJo, (de avond voordien zag ik hem iemand all in reraisen met K10 en winnen van AQ), en allebei zien we met evenveel schrik naar de flop. Ik zie een A verschijnen en weet dat het over is. En zo verspeel ik - lomp door niet zelf all in te gaan? - een haast zekere finale tafel. Ik had mij op dat moment tevreden moeten stellen met de blinds en antes voor 30000 chips, waardoor ik 250000 zou hebben en zeker nog top 3 zou zitten. Helaas. 3 dagen verder nu en ik heb nog steeds geen zin om terug te spelen. Ik wist dat ik verre van de beste speler aan de tafel was - ik zou zelfs niet verdiend hebben om te winnen - maar het blijft zuur om zo alles te verliezen. Ik was met het nodige geluk op 1 gekomen en ben er met de nodige pech uitgegaan.

Proficiat aan de winnaar die een hele dag shortstack is geweest. Zo zie je maar, t 'is nooit gewonnen noch verloren.